Bir gün bir nəfər İmam Həsən Müctəbanın (ə) yanına gəlir və deyir: "Hansı şey Həzrət Musanı (ə) Həzrət Xızrın (ə) qarşısında aciz və gücsüz etmişdir?".
İmam (ə) buyurur: "Ən mühüm məsələ - o iki yetim qardaşın xəzinəsi idi".
Həzrət (ə) sonra əlini həmin şəxsin çiyninə qoyub, buyurdu: "Sakit surətdə və yaxşı, diqqətlə müşahidə et".
Yerdə yarıq əmələ gəldi və yer açıldı. Oradan taxta üzərində olan toz-torpağa batmış iki insan çıxdı. Onlardan çox ikrah doğuran iylər gəlirdi. Hər birinin boynunda zəncir var idi. Hər bir zəncirin ucu bir məmurun əlində idi.
O ikisi də fəryad çəkdilər: "Ya Muhəmməd (s)! Ya Muhəmməd (s)!".
Hər bir məmur öz əsirinə deyirdi: "Yalan deyirsən! Yalan deyirsən!".
Sonra İmam Həsən Müctəba (ə) torpağa xitab edib buyurdu: "Ey torpaq! Bu iki yalançını öz içinə apar o günə qədər ki, Allahın vəd etdiyi gün gələcəkdir və onun vaxtı heç bir zaman təxirə düşməyəcək və qabaqcadan olmayacaqdır. O vəd olunmuş gün Həzrət Məhdinin (ə.f) zühur və qiyam etdiyi gündür ki, gəlib çatacaqdır".
İmam Sadiq (ə) bu əhvalatı öz dostlarına danışandan sonra buyurur: "O zaman ki, o kişi bu səhnəni müşahidə etdi, öz-özünə dedi: "Bu, sehr və cadu idi".
Onu başqalarına danışmaq istəyən zaman dili lal oldu. O gündən sonra danışa bilmədi".
İmam (ə) buyurur: "Ən mühüm məsələ - o iki yetim qardaşın xəzinəsi idi".
Həzrət (ə) sonra əlini həmin şəxsin çiyninə qoyub, buyurdu: "Sakit surətdə və yaxşı, diqqətlə müşahidə et".
Yerdə yarıq əmələ gəldi və yer açıldı. Oradan taxta üzərində olan toz-torpağa batmış iki insan çıxdı. Onlardan çox ikrah doğuran iylər gəlirdi. Hər birinin boynunda zəncir var idi. Hər bir zəncirin ucu bir məmurun əlində idi.
O ikisi də fəryad çəkdilər: "Ya Muhəmməd (s)! Ya Muhəmməd (s)!".
Hər bir məmur öz əsirinə deyirdi: "Yalan deyirsən! Yalan deyirsən!".
Sonra İmam Həsən Müctəba (ə) torpağa xitab edib buyurdu: "Ey torpaq! Bu iki yalançını öz içinə apar o günə qədər ki, Allahın vəd etdiyi gün gələcəkdir və onun vaxtı heç bir zaman təxirə düşməyəcək və qabaqcadan olmayacaqdır. O vəd olunmuş gün Həzrət Məhdinin (ə.f) zühur və qiyam etdiyi gündür ki, gəlib çatacaqdır".
İmam Sadiq (ə) bu əhvalatı öz dostlarına danışandan sonra buyurur: "O zaman ki, o kişi bu səhnəni müşahidə etdi, öz-özünə dedi: "Bu, sehr və cadu idi".
Onu başqalarına danışmaq istəyən zaman dili lal oldu. O gündən sonra danışa bilmədi".
