Gecə olur...
Günəş çəkir işığını
yavaş-yavaş yer üzündən.
Bu qübbəyə bir daş atsam,
haraylasam
lap ölümün bu üzündən.
Bir adam var, məndən özgə,
səhər-axşam fikirləşir.
Hiss edirəm günü-gündən
yaşamağım çətinləşir.
Fikirlərim düyünləşir, öz-özünə dərinləşir,
kimə fəryad eyləyirəm?
Nə salmışam, nə hay-həşir?
Söz vermişəm torpaq altda
yatan dostum, düşmənimə.
Fələk bir imkan tanısa,
qarışmasa işlərimə,
borc alardım yaşamağı
mən Tanrının əllərindən,
nə vermişəm qaytarardım
o uşaqlıq illərimdən.
Qulağını yumub o da,
deyilənə hamı kardı.
Bu dünyanın ədaləti,
insafı olsa, nolardı?!
Gecə olur..
Hamı gedir öz evinə,
doğmasına, əzizinə,
həm də sevinə-sevinə.
Amma mənim evim yoxdu,
mən küçənin adamıyam..
Yağış yağsa, islanardım,
mən gecənin adamıyam..
• Nail Zeyniyev
Günəş çəkir işığını
yavaş-yavaş yer üzündən.
Bu qübbəyə bir daş atsam,
haraylasam
lap ölümün bu üzündən.
Bir adam var, məndən özgə,
səhər-axşam fikirləşir.
Hiss edirəm günü-gündən
yaşamağım çətinləşir.
Fikirlərim düyünləşir, öz-özünə dərinləşir,
kimə fəryad eyləyirəm?
Nə salmışam, nə hay-həşir?
Söz vermişəm torpaq altda
yatan dostum, düşmənimə.
Fələk bir imkan tanısa,
qarışmasa işlərimə,
borc alardım yaşamağı
mən Tanrının əllərindən,
nə vermişəm qaytarardım
o uşaqlıq illərimdən.
Qulağını yumub o da,
deyilənə hamı kardı.
Bu dünyanın ədaləti,
insafı olsa, nolardı?!
Gecə olur..
Hamı gedir öz evinə,
doğmasına, əzizinə,
həm də sevinə-sevinə.
Amma mənim evim yoxdu,
mən küçənin adamıyam..
Yağış yağsa, islanardım,
mən gecənin adamıyam..
• Nail Zeyniyev
