Insanlar bizim aramızda , deyilmədən qalan sözlərə görə , kədər verirlər .Ölüm olmasaydı , onu icad etmək məcburiyyətində olardıq ...
-Səni önəmli bir insan olduğuna inandırdı ,sonra çıxıb getdi . Bilirəm , çünki insanlar gedər ...
Ölsəm yeridir;-dediyim tək yer , qəlbiniz cənab
Ama mən birini sevmək isdəmirəm ki;dedim sonra . ` mən içimdəki ağrı keçsin isdəyirəm..
Bir adam tərəfindən hər dəfə xatırlanmaq isdəyirsənsə , sizi ən çox sevdiyi anda onu tərk edin ; dünyanın ədaləti beledir ...
-Saqqalına ;şeir qarışmış bir adamam mən . Bu gün güzgüdə;ki adam bu sözləri üzümə vurdu ; ;hələ də xoşbəxtlikdən danışırsan . Sənin ruhun xəstə . Sağala bilməzsən ...
Yoruldu qadın . Güclü olmağa çalışmaqdan . Hər gecə unutmağa çalışmaqdan . Hər sabah xatırlamaqdan , yoruldu ....
Susdum. İçimə atdım . İçimə sığmadı . Sonda düştüm . Öncə qəlbim qanadı , sonra biləklərim . Düştüm . Qalxa bilmədim. Sonra heç qalxa bilmədim .içimə atdıqlarım , məndən ağır ; ...
-Unudulmur demə heç vaxt . Unudanlar var ...
-Sonra heç kimsə qalmadı . Heç kimsə . Yalvarmaq üçün .. Qışqırmaq üçün ..Çünki hər kəs getdi . Çünki hər kəs bir gün gedər . Ama səni dibsiz quyuya atıb getdiklərinin fərqində olmadan gedərlər . Gedənlər xoşbəxtdir . Qalanlar isə biləklərinin qanıyla boğulur ...
-Hamımız alın yazımıza küskün ,yaşamağı yük sayan insanlarıq ...
Aradan illər keçdi ; ən hüzünlü cümlə ...
-Boğazıma düyümlənən gözyaşları içimə axıb , içimi dənizlərə çevirdi . Öz içimdə boğuluram
Gözlərimin önündə ölürəm ...
