
Neçə susuz səhraların son ümidi,
biz ki səni gözləmirdik, bura niyə gəlmisən?
Sənsiz də bu buz şəhərin küçələri bataqlıqdır;
üzərində gəzənləri dibə çəkir...
Sən də etmə, narın yağış,
Dibə düşən insanların üzərindən
barı sən də döyəcləmə.
Brut olma.
Bu gördüyün insanların sənə başqa ümidi var;
Axı sənsən
romantikin narkotiki,
sevənlərin bir sevinci!
Axı sənsən
səhralarda
sonu bitməz bir həsrətlə,
közərən bir ümid ilə gözləyən o canlıların yarasının tək məlhəmi.
Yağ, yağışım!
Amma qoyma damlaların kasaları daşıran son damla olsun.
Yağ, yağışım, yerinə yağ.
Heç vaxt qoyma bataqlıqlar, çirkli sular yurdun olsun.
Yağdığın yer sevənlərin çətiri olsun,
susuzluqdan cadarlanmış torpaqların sehri olsun.
Tutduğun yol daim sənin fəxrin olsun...
Pəncərəmə qonan yağış,
hamı səndən bir yenilik, bir gözəllik gözləməkdə...
Gözümüzü yolda qoyma
İnsanları darda qoyma...