
Hüznün qaranlığına təslim gecələrə, sənin varlığınla müqavimət göstərərdim. Varlığın məni çoxaldardı. Nə qədər çoxalsam eşqim o qədər böyüyərdi və eşq yalnız sənin adınla vardı.
Əlimdəki bir neçə ümid qırıntısı hər gün amma hər gün yenidən bəstələyib
bitməyən bir eşq simfoniyasına çevirərdim. Hər not səni izah edərdi.
Sən /eşitməzdin amma dinləyən hər kəs səni izah etdiyimi anlar idi.
Günlər solar, mövsümlər dəyişər, zaman dəlicə tərəfindən axardı. Təklik bir qılınc olub ürəyimə batardı sənsizliyə gün tərəfindən yazıb kimsənin tapa bilməyəcəyi yerlərə saxlayardım. sənsiz olduğum bilinsin istəməzdim. Çünki bu ürək yalnız səninlə döyünərdi.
Ağlardım,kimsə görməzdi.Göz yaşlarım içimə axardı.Səni darıxmaq bir fırtınanı xatırladardı. Fırtınalar içimdəki sevda ağaclarını kökündən qopardırcasına yelləyərdi. Hər səfərində bir yolunu tapıb ağaclarımı qurtarardım. Bu yüzdən mənim sevdam yıxılmazdı.
Sevginnin sabahı yox idi amma bizim gözlədiyimiz həmişə sabah idi. Bu gün heç yaşanmadı. Bu nə sənə nə də mənə yaraşırdı amma çarəsizlik əlimizi, qolumuzu bağlardı. Həyata üsyan edərdim, üsyan tək yoldaşım idi.
Bu sevdanı yaşamaq, dəstək olmaq asan deyildi, yorardı. Yenə də şikayət etməzdim, çünki sənin üçün hər şey gözə alınardı.
Xain deyildim mən, səni aldatmadım. Beynimdə ürəyimdə səninləykən bir başqası mənə yad idi. Mən yadlara təslim etmədim özümü, kimsədə təslim almadı məni. Mükəmməl deyildim mən, səhvlərim vardı. Amma səhvlərimi fərq edib düzəltməyi bilərdim. Ən kiçik səhv səni bir az incitsə məni yıxardı. İndi "getdim" deyirsən eləmi? Heç qalmadın ki mənimlə gedəsən.Mənimle qalan həmişə təklik idi. Olmayışının heç bir əhəmiyyəti yox. Bir tərəfində həmişə sən olsansa da mənim eşqim müstəqil idi.
Həyatda həmişə şirin anlar yoxdur ya, necə yaşadımsa səni, ağrını da yaşamağı bilərəm mən.
Əslində çoxda kədərlənəcək bir şey yox. Çünki bu eşq başdan sona qeyri-mümkün idi.
Əlimdəki bir neçə ümid qırıntısı hər gün amma hər gün yenidən bəstələyib
bitməyən bir eşq simfoniyasına çevirərdim. Hər not səni izah edərdi.
Sən /eşitməzdin amma dinləyən hər kəs səni izah etdiyimi anlar idi.
Günlər solar, mövsümlər dəyişər, zaman dəlicə tərəfindən axardı. Təklik bir qılınc olub ürəyimə batardı sənsizliyə gün tərəfindən yazıb kimsənin tapa bilməyəcəyi yerlərə saxlayardım. sənsiz olduğum bilinsin istəməzdim. Çünki bu ürək yalnız səninlə döyünərdi.
Ağlardım,kimsə görməzdi.Göz yaşlarım içimə axardı.Səni darıxmaq bir fırtınanı xatırladardı. Fırtınalar içimdəki sevda ağaclarını kökündən qopardırcasına yelləyərdi. Hər səfərində bir yolunu tapıb ağaclarımı qurtarardım. Bu yüzdən mənim sevdam yıxılmazdı.
Sevginnin sabahı yox idi amma bizim gözlədiyimiz həmişə sabah idi. Bu gün heç yaşanmadı. Bu nə sənə nə də mənə yaraşırdı amma çarəsizlik əlimizi, qolumuzu bağlardı. Həyata üsyan edərdim, üsyan tək yoldaşım idi.
Bu sevdanı yaşamaq, dəstək olmaq asan deyildi, yorardı. Yenə də şikayət etməzdim, çünki sənin üçün hər şey gözə alınardı.
Xain deyildim mən, səni aldatmadım. Beynimdə ürəyimdə səninləykən bir başqası mənə yad idi. Mən yadlara təslim etmədim özümü, kimsədə təslim almadı məni. Mükəmməl deyildim mən, səhvlərim vardı. Amma səhvlərimi fərq edib düzəltməyi bilərdim. Ən kiçik səhv səni bir az incitsə məni yıxardı. İndi "getdim" deyirsən eləmi? Heç qalmadın ki mənimlə gedəsən.Mənimle qalan həmişə təklik idi. Olmayışının heç bir əhəmiyyəti yox. Bir tərəfində həmişə sən olsansa da mənim eşqim müstəqil idi.
Həyatda həmişə şirin anlar yoxdur ya, necə yaşadımsa səni, ağrını da yaşamağı bilərəm mən.
Əslində çoxda kədərlənəcək bir şey yox. Çünki bu eşq başdan sona qeyri-mümkün idi.