Səni sevməyin sehrli bir tərəfi var. İşdən yorğun gəlib yumşaq divanda uzanıb dincəlmək kimi bir hissdir sənin varlığını bilmək. Qışın fırtınalı soyuğunda isti yatağına girmək və ən ac hiss etdiyin zamanda yediyin ən dadlı yemək kimi bir daddır. Ruhumun ən yorğun zamanında ən olmayacaq dərdlərlə üzləşərkən ağlımdan sənin varlığını keçirib yaxşı olacaqlara inanmaqdır bu sevginin kökü. Səni niyəsiz sevmirəm. Mənim saya biləcəyim onlarla niyə var sənin haqqında və mən hər "niyə"ni ayrı-ayrılıqda sevirəm. Niyələrin hamısının birləşib bir sonsuzluq yaratmasındadır bizim tilsimimiz. Bəzi sevgilər tilsimdir axı. Ona elə bir əbədilik lənəti oxunur ki, qırmağa heç kimin qüdrəti çatmır. Evimin hər otağında sənin izini görməyə dəyişmərəm heç bir mövcudluğu. Yaxşı ki sən və yaxşı biz.
