Çətinlik çəkəcək qədər gücüm acı çəkəcək qədər səbrim qalmasa da Səni sevəcək qədər ürəyim hər zaman vardır. Dağlarda 4 fəsil əriməyən qar kimi; yoxluğunda ürəyimdən əksilməyənsən sevgi.
Bir gün anlarsan xəyal qurmağı; Gözləməyi, ümid etməyi. Lənət edərsən yaşadığına... Keçmişdən nə qalmışsa sökər atarsan... Səni sevdiyimi bax o gün anlarsan.
Bütün qədəhlərimi həmişə sənə qaldırıram, Həmişə sənin üçün bu bir bir boşalan qədəhlər ümidsizliyim, sərxoşluğum sənin əsərin.
Gedərəm mən ümidsizcə yelkənsiz gəmi məsəli, həsrətin vurur məni vəfasız bir xəncər kimi. Sanmaki qorxuram mən ölümdən acı ayrılıqdan qorxuram. Sən sənsizlik nə deməkdir bilməzsənki, ayrılıqdan acı ölümdən gerçək...
Gecələr yatmaq üçün deyil, darıxmaq üçün var sanki...
Darıxmaqdan daha çətin bir şey varsa o da darıxdığını darıxdığın adama söyləyə bilməmək.
Sevgimə layiq olmayan sən ahıma qurban olmağa alışarsan.
Xatirələr iz buraxır onu göz yaşları kimi silə bilməzsən!
Bəlkə də əbəs yerə yazıram. Bəlkə də əbəs yerə səni narahat edirəm. Məqsədim bu deyil mən sadəcə səni unutmadığımı xatırlatmaq istəyirəm.
Bilirəm bu gün qulaqların bir başqa çınlayacaq, anlayacaqsan səni yenə necə andığımı, darıxdığımı əllərin titrəyəcək, gözlərin yollarda qalacaq, səndə hiss edəcəksən ürəyimdə nələr hiss etdiyimi!
Bax yenə soldu günəş, yenə axşam olur, ömrümün qədəhinə sənsiz bir gün daha dolur, sən yoxsan deyə inan dərdliyəm kədərliyəm, gəlməsən qəhrdə boğularam, yıxılaram sevgilim dadın sinmiş suyuna, daşına torpağına, bu şəhərdə nə varsa sənə bənzəyir.
O zaman ki insan ağlamaq istər, gözlərindən yaş gəlməz! O zaman ki gülmək istər, ürəkdən gülə bilməz. Ozaman ki birini gözləyərsən amma o heç gəlməz! Bax o zaman ölmək istəyərsən amma əcəl gəlməz.
Yoxluğun kürəyimə batdı bir bıçaq kimi axıdar daşa, torpağa qanımı. Dünya səninlə aydın və gözəl idi, İndi min günəş çıxsa aydınlata bilməz qaranlığımı...
Bu gecə gözlərində ayın çıxmasını gözlə, ulduzlara toxunmağa çalış toxuna bilmədiyin üçün üzülmə onları seyr etməklə kifayətlən, mənim səni özləməklə kifayətləndiyim kimi.
Ya dəyərimi biləydin, ya da dəyərin itmədən gələydin
Sən, Solğun payızlardakı mavi yağışım, Qış ayazında yaz günəşimsən. Buludlardaki gizli xülyalarım, Hər günün sonunda darıxdığımsan. Üzün qədər təmizdir qəlbin, Hansı sevgi ala bilər yerini? Yoxluğun yağışa yazı yazmaq qədər çətin, sənsizlik ölüm qədər acı...
Səhərləri sevirəm, insanları sevirəm, filmləri, mahnıları, kitabları, isti çörəyi, geniş süfrələri, şokoladı, balaca körpələri, küləkdə yarpaq olmağı, gecələri ulduz olmağı, yaz gecəsində yağış olmağı sevdim... Və ən çoxda səni sevdim, Həmişə yoxluğunda...
Bir gün anlarsan xəyal qurmağı; Gözləməyi, ümid etməyi. Lənət edərsən yaşadığına... Keçmişdən nə qalmışsa sökər atarsan... Səni sevdiyimi bax o gün anlarsan.
Bütün qədəhlərimi həmişə sənə qaldırıram, Həmişə sənin üçün bu bir bir boşalan qədəhlər ümidsizliyim, sərxoşluğum sənin əsərin.
Gedərəm mən ümidsizcə yelkənsiz gəmi məsəli, həsrətin vurur məni vəfasız bir xəncər kimi. Sanmaki qorxuram mən ölümdən acı ayrılıqdan qorxuram. Sən sənsizlik nə deməkdir bilməzsənki, ayrılıqdan acı ölümdən gerçək...
Gecələr yatmaq üçün deyil, darıxmaq üçün var sanki...
Darıxmaqdan daha çətin bir şey varsa o da darıxdığını darıxdığın adama söyləyə bilməmək.
Sevgimə layiq olmayan sən ahıma qurban olmağa alışarsan.
Xatirələr iz buraxır onu göz yaşları kimi silə bilməzsən!
Bəlkə də əbəs yerə yazıram. Bəlkə də əbəs yerə səni narahat edirəm. Məqsədim bu deyil mən sadəcə səni unutmadığımı xatırlatmaq istəyirəm.
Bilirəm bu gün qulaqların bir başqa çınlayacaq, anlayacaqsan səni yenə necə andığımı, darıxdığımı əllərin titrəyəcək, gözlərin yollarda qalacaq, səndə hiss edəcəksən ürəyimdə nələr hiss etdiyimi!
Bax yenə soldu günəş, yenə axşam olur, ömrümün qədəhinə sənsiz bir gün daha dolur, sən yoxsan deyə inan dərdliyəm kədərliyəm, gəlməsən qəhrdə boğularam, yıxılaram sevgilim dadın sinmiş suyuna, daşına torpağına, bu şəhərdə nə varsa sənə bənzəyir.
O zaman ki insan ağlamaq istər, gözlərindən yaş gəlməz! O zaman ki gülmək istər, ürəkdən gülə bilməz. Ozaman ki birini gözləyərsən amma o heç gəlməz! Bax o zaman ölmək istəyərsən amma əcəl gəlməz.
Yoxluğun kürəyimə batdı bir bıçaq kimi axıdar daşa, torpağa qanımı. Dünya səninlə aydın və gözəl idi, İndi min günəş çıxsa aydınlata bilməz qaranlığımı...
Bu gecə gözlərində ayın çıxmasını gözlə, ulduzlara toxunmağa çalış toxuna bilmədiyin üçün üzülmə onları seyr etməklə kifayətlən, mənim səni özləməklə kifayətləndiyim kimi.
Ya dəyərimi biləydin, ya da dəyərin itmədən gələydin
Sən, Solğun payızlardakı mavi yağışım, Qış ayazında yaz günəşimsən. Buludlardaki gizli xülyalarım, Hər günün sonunda darıxdığımsan. Üzün qədər təmizdir qəlbin, Hansı sevgi ala bilər yerini? Yoxluğun yağışa yazı yazmaq qədər çətin, sənsizlik ölüm qədər acı...
Səhərləri sevirəm, insanları sevirəm, filmləri, mahnıları, kitabları, isti çörəyi, geniş süfrələri, şokoladı, balaca körpələri, küləkdə yarpaq olmağı, gecələri ulduz olmağı, yaz gecəsində yağış olmağı sevdim... Və ən çoxda səni sevdim, Həmişə yoxluğunda...
