Bak, benim boğazıma batan acılar var, konuşamıyorum bazen. Sen anla.
Bu gece melekleri gönderdim sana,
Fısıldadılar mı seni nasıl sevdiğimi kulağına,
Öptüler mi dudağından ve yüreğimi bıraktılar mı yanına usulca?
Yıldızlara anlattım seni ne kadar çok sevdiğimi,
Geceler şahit oldu aşkıma
Sana olan sevgim yağmur olup aktı sevgilim,
Sahi izledin mi?
Ve yalvardım Allah’a,
Hep mutlu olsun, hep gülsün ve hep benim olsun diye her şeyim.
Beni anlamadın demeyeceğim. Beni anladın. Zaten en dayanılmaz acı buydu. Sen beni anladın. Anladığın halde canımı yaktın.”
Benimle kal, tonla acı çeksek bile.
Benimle uyu, gece bir kabus yüzünden uyansak bile.
Benimle hastanelere düş, sağ çıkamasak bile.
Sımsıkı sarılalım birbirimize, hiç üşümesek bile.
Beraber yaşlanalım, adım atacak halimiz kalmasa bile. 🌙
Gitmek isteyeni kırk düğüm halatla
bağlasan tutamazsın,
Kalmak isteyene saç teli yeter...
Beni uyarmıştın ama ben beni bu kadar kırabiliceğini tahmin etmemişim.
Bütün insanları sevebilirdim, sevmeye senden başlamasaydım.
Hayat bazen insanları birbirleri için ne kadar çok şey ifade ettiklerini anlasınlar diye ayırır
İçimde öyle bir boşluk var ki.
Sanki ne olursa olsun kapanmayacak bir kara delik, göğsümde.
En büyük mezar insanın kalbine gömdükleridir...
Onca sevgiye rağmen kalbi filizlenmemişse toprağı sen değilsindir
Büyük konuştuğu yerden imtihan oluyormuş insan,asla dediği ne varsa kapının ardındaymış meğer
