Peşman deyilǝm, gǝmiyǝ gecikdim, amma üzmǝyi öyrǝndim
Qaçış sizi xilas etmǝdi, baxın, yenǝ eyni dünyadayıq.
Tufan yoxdu, yoxdu su,
amma hamınızın yuxusuna girir boğulmaq qorxusu.
Qaçış sizi xilas etmǝdi...
Qalsaydınız bǝdǝninizin ǝn gözǝl yuva olduğunu anlayardınız
Yağışda özümǝ çǝtir oldum mǝn
Günǝşdǝ dam oldum, öz kölgǝmǝ çǝkildim
Mǝn zamanın ǝtini sümüyündǝn ayırdım.
Susun, siz dǝ görǝcǝksiniz bağırtıdan başqa bir şey olmadığınızı
Mǝn ǝbǝdilǝşmǝk arzusu yarımçıq qalmış daşam.
Seyr edirǝm, göldǝ gülüşǝn çılpaq ulduzların sükutunu...
Həyata bir səfər gəlirik...Bəlkədə bu həyat bəziləri tərəfindən yönətilir...
Ona görə bəzən sevinc bəzən kədər yaşayırıq...Ən önəmlisi həyatda yaşadığın saatları xatırlamaqdı..Düşünsəniz görərsinizki bu həyatı yaşıyıb amma xatırlamayan imsanlar var..Zaman durmur ona görə hər şeyi son halına qədər xatırlamaq insanın əldə etdiyi zənginlikdir.İstər yaxşı saatlar istər pis saatlar amma həyatı tamamlayan hər şey yaddaşda yaşayırsa siz bəxti gətirənlərdənsiz..Ona görə hər şeyi bir cəhətdə yox hər cəhətdən düşünün...İnanın bu sizə ayaqda durmaq nədi öyrədəcək..
Macar şahı səmada 50 ton olduğunu iddia edirdi.
Bu 50 ton insanların dəyişən ruh halı idi.Sevinc,kədər,hüzn,qəm,anı baş verən hər şey...
Zaman keçdi...Macar şahına hələdə heç kim inanmırdı...
İnsanlar dəyişdi ,zaman keçdi...
Səmanın 50 tonunu bir pilot əlində saxladı...Gördü Macar şahının doğru dediyini.. İsbat eləmədi bunu heç kimə.Ürəyi bilirdi bu gerçəyi.Və bu gerçək bəs edirdi ona da qəlbinədə..
Ümid edirdi,bilirdi hər şeyi...
Və əlində olan ümid olmaq istəyi onu yanlış yola aparsada sonra əlində olacaq bir təcrübə vardı.Pis təcrübə olacaqdı.Amma gələcəkdə insanları tanımağa yardımcı olacaqdı ona..
Hər şey, her şey qaydasında amma belə qəribə.
Günlər gəlir-keçir, gedir, yadda qalmır amma ki.
Sən gedəli...
necə deyim, qoy lap düzün deyim də,
Sənsiz adam olmaq olur,
Sənsiz olmur amma ki...
Bəzi zamanlar insanı sıxır,qəlbini tam mərkəzini ələ keçirir..
O zamandan yaşam ölür...
Ruhum bədənimdə peyda olmadan yanımda gəzir...
O zamandan hər şey qara olur...
Və mənim o qara rəngə hörmətim var...
Yaşatdıqları,yaşadacaqları nə olursa-olsun...
Hörmətim var...
Zamanında baxışın ən gözəl mənzərə idi.Dünəndən zəhər oldu baxışların...
Sonra vazkeçdi demə ...
Mən vazkeçmədim...Sənin mənim qəlbimi hər parçalayan saat da sən sadecə özünü düşündün...Mən seçmədim vazkeçməyi sən seçdin amma yarı yolda qoymağı ...
Bir gün bu yazını oxuyasan...
Məndən sənə yaşadıqlarıva dair bir cümlə...
Səbr deyib,gözlədik amma zəif olan sən heç onu belə yadıva salmadın...Və bil bunu hamı deyər mənimkisini tapa bilməzsən amma sən bunu tam bilirsən...Ümid edirəm mənə yaşadıqların bir gün gözündə canlanar...Və elədiklərin nəyi itirdiyivi hiss etdirər...
Fransa haqqında ən çox danışılan rəvayət Eyfel qülləsi sevgisidi.
Dərzi qizi olan ingilis əsilli Lina və atası fransız bələdiyyəsində müdir işləyən Fransua.
Aralarında siz gördüyünüz fərq yoxdu...
Fransua lal idi...Lina kar...
Və onlar normal sevginin daha da qəribəsini yaşayırdılar...Qüsurları sadecə onları bir tam edirdi...
Onlar sevgilərini yaşadılar..Hanı Parisə moda şəhəri deyən insanlar?
Parisə sevgi şəhəri deyillər...
Çünki o şəhər Lina və Fransua'nın sevgisini görüb....
O gözəl qəlbiniz var ya...
Mənim belə burda görməyə çalışdığım ...
Hə gözəl qəlbi yormayın...
Unutmuyun hər kəs gedir,kəsin kim olduğu önəmli deyil...
Hamı gedir ya da əlində olmadan ölüm burulğanında bizi tərk edir.
Belə bir cümlə var sevgi əngəl tanımaz..Bir insanın sizə ehtiyacı varsa ,görərsiz...
Necə olursa-olsun ona dərman olarsız...
Bir qutu içərisində ona xoşbəxtliyi verərsiz..Və unutmuyun hər şey mümkündü.
Mümkünsüz tək şey yerin özünü Aya aşiq etməsidi...
Latviya zamanında böyük bir sehrbazın əlində yaşayan bir ailədən danışdı...
Ailənin hər şeyi əlində vardı.Pul,maşın,ev,qızıllar,gümüşlər,briliyantlar....
Hamı o sehrbazı axtarmağa başladı.Xalq özünə bir inanc gətirdiki,həmin sehrbazı tapsalar onlarda bu var-dövlətə sahib olacaqlar.....
Nə qədər etdilər sehrbazı tapa bilməlidilər,həmin ailə isə günü-gündən daha da varlı olurdu.Sonunda xalq qəzəbləndi...
Əllərində od tonqalları ilə ailənin evinə hücum çəkdilər....
Qapını döydülər.Bu anda qapı balaca ,gözəl ,uzun saç bir qız tərəfindən açıldı...
Başda duran xalq arasında Pera adlanan gənc kiçik gözəl qıza yaxınlaşaraq:Balaca,evdə kim var dedi?Balaca qız ağzını açıb demək istəyirdiki,qapıya bir xanım yaxınlaşdı...
Uzun ağ lipasda,əlində balaca bir çələng,saçlarını yuxarıdan topuz şəklində yığan qadın lalə qoxurdu...
Pera qadına baxan kimi aşıq oldu...
Çox keçmədən qadın:Buyurun,bir şey lazımdır mı?dedi.
Pera:Yox xanım üzrlü sayın dedi.
Qadın qapını örtdü.
Pera üzünü xalqa tutaraq bu ailənin sehrbazı bu qadındı dedi.
Qaçış sizi xilas etmǝdi, baxın, yenǝ eyni dünyadayıq.
Tufan yoxdu, yoxdu su,
amma hamınızın yuxusuna girir boğulmaq qorxusu.
Qaçış sizi xilas etmǝdi...
Qalsaydınız bǝdǝninizin ǝn gözǝl yuva olduğunu anlayardınız
Yağışda özümǝ çǝtir oldum mǝn
Günǝşdǝ dam oldum, öz kölgǝmǝ çǝkildim
Mǝn zamanın ǝtini sümüyündǝn ayırdım.
Susun, siz dǝ görǝcǝksiniz bağırtıdan başqa bir şey olmadığınızı
Mǝn ǝbǝdilǝşmǝk arzusu yarımçıq qalmış daşam.
Seyr edirǝm, göldǝ gülüşǝn çılpaq ulduzların sükutunu...
Həyata bir səfər gəlirik...Bəlkədə bu həyat bəziləri tərəfindən yönətilir...
Ona görə bəzən sevinc bəzən kədər yaşayırıq...Ən önəmlisi həyatda yaşadığın saatları xatırlamaqdı..Düşünsəniz görərsinizki bu həyatı yaşıyıb amma xatırlamayan imsanlar var..Zaman durmur ona görə hər şeyi son halına qədər xatırlamaq insanın əldə etdiyi zənginlikdir.İstər yaxşı saatlar istər pis saatlar amma həyatı tamamlayan hər şey yaddaşda yaşayırsa siz bəxti gətirənlərdənsiz..Ona görə hər şeyi bir cəhətdə yox hər cəhətdən düşünün...İnanın bu sizə ayaqda durmaq nədi öyrədəcək..
Macar şahı səmada 50 ton olduğunu iddia edirdi.
Bu 50 ton insanların dəyişən ruh halı idi.Sevinc,kədər,hüzn,qəm,anı baş verən hər şey...
Zaman keçdi...Macar şahına hələdə heç kim inanmırdı...
İnsanlar dəyişdi ,zaman keçdi...
Səmanın 50 tonunu bir pilot əlində saxladı...Gördü Macar şahının doğru dediyini.. İsbat eləmədi bunu heç kimə.Ürəyi bilirdi bu gerçəyi.Və bu gerçək bəs edirdi ona da qəlbinədə..
Ümid edirdi,bilirdi hər şeyi...
Və əlində olan ümid olmaq istəyi onu yanlış yola aparsada sonra əlində olacaq bir təcrübə vardı.Pis təcrübə olacaqdı.Amma gələcəkdə insanları tanımağa yardımcı olacaqdı ona..
Hər şey, her şey qaydasında amma belə qəribə.
Günlər gəlir-keçir, gedir, yadda qalmır amma ki.
Sən gedəli...
necə deyim, qoy lap düzün deyim də,
Sənsiz adam olmaq olur,
Sənsiz olmur amma ki...
Bəzi zamanlar insanı sıxır,qəlbini tam mərkəzini ələ keçirir..
O zamandan yaşam ölür...
Ruhum bədənimdə peyda olmadan yanımda gəzir...
O zamandan hər şey qara olur...
Və mənim o qara rəngə hörmətim var...
Yaşatdıqları,yaşadacaqları nə olursa-olsun...
Hörmətim var...
Zamanında baxışın ən gözəl mənzərə idi.Dünəndən zəhər oldu baxışların...
Sonra vazkeçdi demə ...
Mən vazkeçmədim...Sənin mənim qəlbimi hər parçalayan saat da sən sadecə özünü düşündün...Mən seçmədim vazkeçməyi sən seçdin amma yarı yolda qoymağı ...
Bir gün bu yazını oxuyasan...
Məndən sənə yaşadıqlarıva dair bir cümlə...
Səbr deyib,gözlədik amma zəif olan sən heç onu belə yadıva salmadın...Və bil bunu hamı deyər mənimkisini tapa bilməzsən amma sən bunu tam bilirsən...Ümid edirəm mənə yaşadıqların bir gün gözündə canlanar...Və elədiklərin nəyi itirdiyivi hiss etdirər...
Fransa haqqında ən çox danışılan rəvayət Eyfel qülləsi sevgisidi.
Dərzi qizi olan ingilis əsilli Lina və atası fransız bələdiyyəsində müdir işləyən Fransua.
Aralarında siz gördüyünüz fərq yoxdu...
Fransua lal idi...Lina kar...
Və onlar normal sevginin daha da qəribəsini yaşayırdılar...Qüsurları sadecə onları bir tam edirdi...
Onlar sevgilərini yaşadılar..Hanı Parisə moda şəhəri deyən insanlar?
Parisə sevgi şəhəri deyillər...
Çünki o şəhər Lina və Fransua'nın sevgisini görüb....
O gözəl qəlbiniz var ya...
Mənim belə burda görməyə çalışdığım ...
Hə gözəl qəlbi yormayın...
Unutmuyun hər kəs gedir,kəsin kim olduğu önəmli deyil...
Hamı gedir ya da əlində olmadan ölüm burulğanında bizi tərk edir.
Belə bir cümlə var sevgi əngəl tanımaz..Bir insanın sizə ehtiyacı varsa ,görərsiz...
Necə olursa-olsun ona dərman olarsız...
Bir qutu içərisində ona xoşbəxtliyi verərsiz..Və unutmuyun hər şey mümkündü.
Mümkünsüz tək şey yerin özünü Aya aşiq etməsidi...
Latviya zamanında böyük bir sehrbazın əlində yaşayan bir ailədən danışdı...
Ailənin hər şeyi əlində vardı.Pul,maşın,ev,qızıllar,gümüşlər,briliyantlar....
Hamı o sehrbazı axtarmağa başladı.Xalq özünə bir inanc gətirdiki,həmin sehrbazı tapsalar onlarda bu var-dövlətə sahib olacaqlar.....
Nə qədər etdilər sehrbazı tapa bilməlidilər,həmin ailə isə günü-gündən daha da varlı olurdu.Sonunda xalq qəzəbləndi...
Əllərində od tonqalları ilə ailənin evinə hücum çəkdilər....
Qapını döydülər.Bu anda qapı balaca ,gözəl ,uzun saç bir qız tərəfindən açıldı...
Başda duran xalq arasında Pera adlanan gənc kiçik gözəl qıza yaxınlaşaraq:Balaca,evdə kim var dedi?Balaca qız ağzını açıb demək istəyirdiki,qapıya bir xanım yaxınlaşdı...
Uzun ağ lipasda,əlində balaca bir çələng,saçlarını yuxarıdan topuz şəklində yığan qadın lalə qoxurdu...
Pera qadına baxan kimi aşıq oldu...
Çox keçmədən qadın:Buyurun,bir şey lazımdır mı?dedi.
Pera:Yox xanım üzrlü sayın dedi.
Qadın qapını örtdü.
Pera üzünü xalqa tutaraq bu ailənin sehrbazı bu qadındı dedi.
