- Bu iş bu qeder... Menimle oyun oynayacağını sanırdın? İndi hem senedlerin, hem de nömre mendedir... - maşınımda oturub öz- özüme danışırdım... Çox sevincli idim... Şans bu defe de menden yana işlemişdi... Qalib gelmişdim... Yaxşı ki, vesiqe alarken imtahanı özüm vermişdim... Ve yaxşı ki yaddaşım güclü idi... (Sabina Nur)
- Alo, Elyar... Hardasan? Gözle, 20 deqiqeye orada olacam... - maşını işe salıb qelebe sevincimi bölüşmekçün dostumun yanına yollanmışdım...
- Ne olub? Üzünde yaman güller açıb... - maşına oturan kimi Elyar dişlerimi çölde qoymağımdan nese olduğunu anlamışdı...
- Bunlar nedir?
- Nedir ki? Ver baxım... Yasemen? Onun senedleri sende ne gezir?
- Öz cılız ağlı ile menimle oynayacağını zenn etdi ve hezin son bu oldu...
- Başa düşmedim... İndi sen hansısa qızdan senedlerini almısan?
- Men almamışam... Özü şert kesdi... Uduzan senedlerini digerine verirdi... Uduzansa, dikbaş xanım oldu... Bu qeder asan...
- Seni tanıya bilmirem... Haçandan qızlara baş qoşub şert kesen olmusan?
- Elyar... Men başa düşmedim... Sen onun dostusan, yoxsa menim? Burada adi qızdan söz getmir... Heç ona qız demek düzgün deyil... Esil çoxbilmiş, dikbaş, dilli keçidir... Hele buna bax...
- Bu kimin nömresidir?
- Leylanın...
- Ne?
- Yavaş bağır!!! Sesin maşında eks- seda verdi...
- Bunu kim verib?
- Sence?
- Ola bilmez!!! Azad, sen o qızı unut!!! Bu iş baş tutan deyil... Mende bu barede danışacaqdım seninle...
- Evvel qızı terif edib meni yemeye aparan sen deyildin? İndi niye unut deyirsen? Qızdırman var?
- Bu gün Kenanla danışdım... Deyir ki, onun niyyeti seni Yasemenle birleşdirmekmiş... Leyla olmazmış...
- Nece? Yasemen? Allah uzaq etsin... O qız 2 güne menim başımın etini yeyerdi... Yox, yox... Sehv dedim... 2 saata hem başımın etini, hem de beynimi yeyerdi...
- Kenan dedi ki, Leyla olmaz...
- Niye? Sevgilisidir?
- Yox... Sadece, olmaz deyir...
- Özü üçün deyir olmazı... Mene olar... Axşam qıza zeng edecem... Ya da men romantik danışa bilmirem... Qeşeng mesaj yazıb restoranda yemeye devet edecem...
- Azad!!! Sen qızı sevmirsen... Bes bu inad nedir? Başqası çıxar qarşına...
- Mene ağıl öyretme... Leyla çox yaxşı qızdır... Sevmeye qalsa, men heç kimi seven deyilem... Bağla bu söhbeti... - Elyar ne dese de, öz fikrimden dönmemişdim... En acığım gelen şey mene ağıl öyredilmesi idi... Leyla ile danışıb fikrimi deyecekdim... Bir- birimizi tanımaqçun şans isteyecekdim... Burada pis heç ne yox idi...
Axşam eve geldikden sonra Yasemenden aldığım nömreye mesaj yazmışdım... " Axşamınız xeyir... Azaddır... Nömreni Yasemenden almışam... Ümid edirem ki, yazmağımla sizi narahat etmirem... Meqsedim sizi yaxından tanıyıb fikrimi izah etmeyimdir... Sabah saat 19:00 ...................... restoranda sizi gözleyecem... İnanıram ki, geleceksiz... " mesajı gönderib sabah ne geyineceyimin, nece danışacağımın planını qurururdum... Sabah ne olacağını bilsem, Yasemene etibar edib ne görüş teyin ederdim, ne de hemin nömreye yazardım...
- Mama, gel oğluna bax... Qızğın şekilde neyese hazırlıq görür... - Azade mene sataşmağı sevirdi...
- Mama, bu qızın otağımdan çıxmasa, elimde qalacaq... Deyirem ha...
- Ne olub yene?
- Sen bu sualı sevimli oğluna ver... Onun geyimine bax... Teze aldığı paltarlardır... Hele gör saçını nece düzeldir... Etir de vurdu... Özü de bir litr...
- Hmmm... Azad, ne meseledir?
- Mama, sen de?
- Hara gedirsen?
- Görüşe... Özün demedin ki, yaxşı qız tapsan, senden el çekecem? Men de tapdım...
- Men deyen kimi qız axtarışına çıxmısan? Bu da menim sevimli oğlum... Gül kimi qız dura- dura ne olduğu bilinmeyen qızlarla görüşür... Daha sene sözüm yoxdur...
- Ele menim de sözüm yoxdur... - Azade ile anam mene göz süzdürüb otaqdan çıxmışdılar... Bu qadınlar, doğurdan da, anlaşılmaz varlıqlardır... Keçen defe sevdiyin olsa, Aynure adını çekmerem deyen anam indi elacı olsa meni döyerdi... Her neyse... Menim indi düşüneceyim daha vacib mesele var... Görüşe telesmek...(Sabina Nur)
Saat sekkiz olsa da, Leyladan esar- elamet yox idi... Etraf masalar da cütlüklerle dolmuşdu... Bir tek qarşı masadan ortayaşlı xanım gözünü mene dikmişdi... Bayaqdan sebrimi zorlasam da, daha artıq döze bilmeyib mesaj yazmaq qerarına gelmişdim... Mesajdan bir neçe deqiqe keçmemiş qarşı masadakı xanım yerinden qalxıb mene sarı istiqametlenmişdi...
- Azad bey siz olmalısız... Çox şadam... - qadın devet gözlemeden stul çekib eyleşmişdi...
- Xanım, men Azadam, ancaq sizi tanımıram... Mümkünse, öz masanıza keçe bilersiz?
- Nece yeni tanımırsız?
- Tanımıram da... İndi başqa xanımı gözleyirem... Gelib sizi masada görse, heç de yaxşı olmayacaq...
- Sizin gözlediyiniz xanım menem...
- Yox... Siz meni kimlese sehv salırsız... Men Leyla adlı xanımla görüşecem... Ve Leyla siz deyilsiz...
- Men Kübrayam... Amma siz Leyla demek isteyirsizse, bu da qebulumdur... İstesen, Leyla olaram, istesen, Leyli olaram... Sen de Mecnunum... Ahhhhhhhhh... Nece romantik...
- Xanım, siz meni sehv salırsız...
- Siz Azad deyilsiz? -------- nömresi sizin deyil?
- Nömre menimdir... Amma sizi tanımıram...
- Dünen -------- nömreye mesaj yazıb bu restoranda gözleyeceyinizi dememisiz?
- Yazmışam... Amma o nömre Leylanındır...
- Nömreni size kim verib?
- Yasemen...
- Demeli, gözlediyiniz xanım menem... Ona deyende ki, mene er tapsın, senin kimi cengaver tapacağını düşünmezdim...
- Ne? Anlamadım...
- Burada anlamayacaq bir şey yoxdur... Yasemen adımı Kübra deyib, siz Leyla bilmisiz... Amma adın önemi yoxdur... Esas ürekler bir olsun...
- Kübra xanım, yanlışlıq olub... Qüsura baxmayın... Men indi getmeliyem...
- Nece getmeliyem? Menim kimi zerif, gözel, evezolunmaz, medeni xanımı qoyub gedirsiz?
- Kübra xanım, her şey yanlış anlaşılmadan ibaretdir... Üzrlü hesab edin... Men getmeliyem...
- Hara gedirsen? Mene mesaj yazıb görüşe çağıraraq ümid vermek ve sonda getmek? Olmaz!!! Bu defe de qismetimi itire bilmerem...
- Xanım, elinizi çekin... Başa düşmürsüz? Sehv etmişem... Sizi Leyla bilmişem... Men gedirem... Siz meseleni Yasemenle ayırd edersiz... - bele davranmaq istemesem de, qadının elini iteleyib süretle çıxışa üz tutmuşdum... Maşınıma çatıb qapısını açan kimi qadın mene çatıb qolumdan yapışmışdı...
- Bu defe meni qoyub gede bilmezsen!!! İcaze vermirem!!! Olmaz!!! Senin kimi qametli, yaraşıqlı kişini itire bilmerem...
- Xanım, üzrlü hesab edin... Amma sehvlik olub... - qadının elini qolumdan çeken kimi sükan arxasına keçmişdim...
- Getme!!! Menim kimi xanımı qoyub getme!!! Hamınız eynisiz!!! Hamınız!!! - maşını işe salmağımla qadın ayaqqabılarını çıxarıb arxamdan tullamışdı... Yaxşı ki, şüşeye deymemişdi...
- Bu defe elimde qalacaqsan!!! Qız deyile, beladır!!! Nece inandım? Nece bu qeder böyük sehv etdim? Amma bunun hayfını almaq mene borc olsun!!! - esebimden yol boyunca öz- özüme danışıb mehelleye çatmışdım... Elyarı evlerinden götürüb sakit yere sürmüşdüm...
- Ne olub, Azad? Üzün sirke satır... Leyla ile görüş pis keçdi?
- Leyla yox, Kübra!!! - olanları Elyara danışan kimi gülmeye başlamışdı...
- Hahahahaha... Bu qız emelli- başlı seninle oynayıb... Hahahaha...
- Gülme!!! Onun senedleri mendedir!!! Esas son gülen olmaqdır!!! Göreceksen, neler edeceyimi... - menim adım Azadırsa, Yasemen dikbaşına ders vermek boynumun borcuna dönmüşdü... (Sabina Nur)
2 gün idi ki, kefime soğan doğranmışdı... Kübra xanım mene durmadan mesaj yazdığı üçün nömremi deyişmişdim... Senedlerle bağlı görüşmekçün Yasemene nömremi vermişdim... İndi bu şeraitde çetin ki, meni tapardı... İş tapa bilmemeyim menimçün daha böyük derd idi... Elimdeki ehtiyyat pul da tükenirdi...
- He, Elyar... Kim? Leyla? Denen gözlesin, gelirem... - Elyar zeng edib Leylanın onun iş yerine gederek meni axtardığını bildirmişdi... Sebeb çox maraqlı idi... Bunu bilmekçün maşına oturub yola düşmüşdüm...
- Leyla xanım...
- Salam, Azad bey... Danışa bilerik?
- Bura yaxın bir kafe var... İstesez, oraya gedek... - Leyla ile kafeye gelib masaların birinde eyleşmişdik...
- Azad bey, meni buraya Yasemen gönderib... Restorandakı söhbet esnasında Elyar iş yerinin adını çekmeseydi, indi sizi tapmaq çetin olardı... Eslinde, Kenan vasitesi ile tapa bilerdik... Amma Yasemen bunu istemedi... Söhbeti uzatmayacam... Men sizden xahiş etmeye gelmişem... Mümkünse, onun senedlerini qaytarın...
- Leyla xanım, menim size sonsuz hörmetim var... Amma refiqeniz xanımların üz qarasıdır... Belke de, son yaşananlar olmasa, senedleri qaytarardım... Ancaq indi qetiyyen olmaz...
- Son yaşananlar deyende?
- Refiqeniz sizin nömreniz adı ile mene Kübra deye birinin nömresini veribmiş... Görüş teyin etdim ve suprizle qarşılaşdım... Hem de nece supriz... Amma günah mendedir... Gerek olanları restoranda Kenana açıqlayardım... Sevdiyi oğlanın gözünden düşerdi...
- Yox, yox... Siz sehv anlamısız... Yasemen Kenanı sevmir... Kenanı seven menem... Onun sevgilisi Kerimdir... İstemirdi, Kerimin qulağına getsin...
- Siz Kenanı sevirsiz? Yasemense Kerimle sevgilidir?
- Vay... Yasemen meni öldürecek... Xahiş edirem, bu dediklerim aramızda qalsın... Sehven ağzımdan çıxdı. Heç bele iş tutmamışdım...
- Narahat olmayın, Leyla xanım... Men heç ne bilmirem... Amma senedleri isteyirse, özü gelib götürsün... Sabah saat altıda Denizkenarı Milli Parka gelsin... Saatın yanında olacam... Gelmese, senedleri denize tullayacam... Hem de gözümü qırpmadan... Refiqenize çatdırarsız... - Leyla ne qeder dil tökse de, xeyir etmemişdi... İndi növbe menim idi... Ona gösterecekdim Azadla oyun oynamaq nedir...
Dünenden beri deqiqeleri sayırdım... Beynimde planımı qurub görüş mekanına üz tutmuşdum... Saatın yanına çatanda Yasemeni görmüşdüm...
- Yaman telesmisen...
- Senedlerimi ver, gedirem...
- Başqa isteyin?
- Bir daha qarşıma çıxma...
- Sonra?
- Aramızda yaşananları unut...
- Hahahaha... Öldüm gülmekden... Bunları indi düşündün, yoxsa çoxdan ağlındaydı?
- Senedlerimi ver, gedirem!!!
- Mene emr verme!!! Etdiyin son hereketden sonra bele asan senedleri vereceyimi düşünmürdün her halda...
- Uşaqsan ki uşaq!!! 27 yaşında deve olsan da, ağlın cüce boyda deyil!!! Menimle oynadın ve dersini aldın!!! İndi senedlerimi ver!!!
- Göresen, kim dersini alıb? Senedleri mende olan sen, olanları Kenana deyeceyimden qorxan sen!!!
- Senedlerimi ver!!!
- Başımı apardın!!! Ciyiltili sesini zile qaldırma!!! - sözümü deyib denize yaxın düzeldilen hisseye üz tutmuşdum... Kele- kötür daşların üzerinde denize yaxın dayanıb dalğaları izlemeye başlamışdım...
- Senedlerimi ver!!! - Yasemen de gelib arxamda dayanmışdı...
- Qışqırma!!! - yerimden terpenib onun arxasına keçmişdim...
- Senedlerimi ver... - Yasemen mene sarı dönüb arxaya gederek sesini alçaltmışdı...
- Ne edim? - onun üzerine yeriyib denize 2 addımlıq mesafede dayanmışdım...
- Sene dedim ki, senedlerimi ver!!! Sene... - Yasemen nazik dabanlı ayaqqabı geyinmişdi... Ayağını terpetmesi ile ayaqqabının dabanı daşın çökek yerine keçib onun arxaya gederek denize düşmesine sebeb olmuşdu... Tutmaq istesem de, çatdırmamışdım...
- Allaha qurban olum... Eceb oldu... - arxamı dönüb getmek istesem de, arxadan eşitdiyim ses ayaq saxlamağıma sebeb olmuşdu...(Sabina Nur)
- Boğuluram!!! Boğ... Boğ... - sese geri döndükde suda çapalayan Yasemeni görmüşdüm...
- Allahım, senin cezan menedir, yoxsa bu qıza? Niye belanı bu qız simasında mene gönderdin? Günahım ne idi? Üzmek de bilmirmiş... Ancaq danışmaq bilir... Offfffffffff... Başa gelen çekiler... - ayaqqabımı çıxarıb suya atılmışdım... Bu da menim bu gün qazandığım xeyir... Hele bilmirdim ki, bunlar gelecekde olacaqların yanında bir damladır...
