9.Bizden olmaz!
Umut
Hayır olamaz
"Aşkım neden telefonlarıma bakılmıyor." -diye
Seda gelip arkadan boynuma sarılmıştı
Zehra Seda yı görünce ayağa kalktı.
"Otursana Zehra neden kalktın?"
Zehra nın konuşmasına fırsat vermeyen Seda,
Zehra nın elindeki balonları çekiştirdi.
"Aaa ne güzel balonlar."
Zehra nın elinden balonları çekip alınca iyi onu kızdırmıştı.
"Ahmet abiyi gönder ben eve gitmek istiyorum."
"Ben bırakırım Zehra. Ne gitmesi."
Ahtapot gibi kollarımı saran Seda ayağa kalkmama izin vermemişti.
"Aşkım o gitsin biz gezeriz."
Seda Zehra yı sinir etmek için elinden geleni yapıyordu.
Zehra nın gözleri kırmızı ve dolu doluydu.
"Siz gidebilirsiniz ben tek başıma beklerim."
Zehra nın bu sözü üzerine Seda koluma yapışıp
beni oradan uzaklaştırdı. Şoförü arayıp Zehra yı almasını söyledim.
Sedayı alıp kaldığı eve geçtim.
"Neden gezmedik Umut. Hemen eve geldik."
"Sus artık Seda konuşmak için geldik."
"Konuşalım bence de. Sen neden o kızla vakit geçiriyorsun."
"Sanane seni ilgilendirmez!!!"
"Nasıl ilgilendirmez! O kız senin neyin ki??"
"O kız benim karım tamam mı karım!!"
Dediğimi duyunca kahkahalarla gülmeye başladı.
"Şaşırdın heralde o senin gerçek karın değil."
"Şimdilik değil..."
"Umut sözlerine dikkat et. Ayrılırım senden."
"Durduğun kabahat.."
Ohh sonunda içimdekini söylemiştim.
Aklım yeni başıma geliyordu.
"Ayrılmam asla senden bitemez."
"Bitti Seda hemde çoktan."
Kapıyı çarpıp kendimi dışarı atmıştım.
Zehrayla bir an önce gidip konuşmam lazımdı.
Son sürat gaza basıp eve gittim. Gittiğimde Zehra odasındaydı.
"Hayırdır Zehra. Neden Fatma abla kıyafetlerini topluyo."
Fatma ablaya işaret yapıp odadan çıkardım.
"Hadi Zehra söyle neden toplanıyorsun?"
"Ailemi özledim ve sıkıldım buradan."
"Tamam ama nasıl gideceksin bekle yarın uçakla gideriz."
"Gerek yok Buğra yer ayırdı."
Bu adamın ismini duymak beni çıldırtıyordu.
Zehra nın yakınında görmeye tahammülüm yoktu.
"Zehra ben bugün seninle bir şey konuşacaktım yarım kaldı."
"Umut dinlemek istemiyorum."
"Lütfen Zehra çok önemli.."
Beni dinlememek için arkasını dönmüştü.
"Zehra başlarda sana hiç haketmeyeceğin bir şekilde davrandım.
Çok pişmanım sana bağırdığım icin seni hep yalnız bıraktığım için.."
"Artık bi önemi yok neden anlatıyorsun?"
"Var Zehra benim aklım başımda değildi.
Babam bile senin o temiz kalbini gördü ama benim görmem
zaman aldı. Şimdi hiç olmadığım kadar mutluyum.
Çunku hayatımda sen varsın. Zehra ben seni..."
"Hayır Umut sus.. Bizden olmaz. Sen ve ben çok farklıyız."
Cümlemi tamamlamama izin vermeden araya girmişti.
Ne kadar konuşmak istesemde fırsat vermemişti.
"Eğer çikarsan namazımı kılıcam."
İçim buruk odasından çıkmıştım.
Belki de haklıydı ben ona layık değildim.
Ama ondan bu kaar kolay vazgeçmek istemiyordum.
Yarın Türkiye ye dönmek için bilet almıştım.
Fatma hanım ve eşide bizimle Türkiye ye gelecekti.
Böylece Zehra nın bakımıylada yakından ilgilenen güvenilir biri olacaktı.
Zehra
Hiç olmadığım kadar sinirliydim. Aslında kendime kızıyordum.
Bi an Umutu drğiştirebileceğimi düşünmüştüm.
Ama o kızı görünce hiç şansım olmadığını anladım.
Gece sabah namazına kadar Fatma abla ile sohbet etmiştik.
"Zehracım biraz akışına bırak. Hayırlısı belki böyledir."
"Olur ablam önce namazımızı kılalım."
Abdestimizi alıp namazımızı eda ettik. Artık uykumda gelmişti.
"Fatma abla sana zahmet odamda ki su bitmiş. Getirebilir misin?"
Fatma abla odadan çıkıp su getirmeye gitmişti.
"Zehra ne gördüm biliyor musun?"
"Hayırdır abla nefes nefese kalmışsın. Suyu da getirmemişsin?"
"Ahmet namaz kılıyordu.."
Nefesini toplayıp konuşamıyordu.
"Ee biliyorum abla. Senin eşin zaten kılıyor."
"Ama Umut Beyde namaz kılıyordu."
"Ne Umut mu? Yok abla yanlış görmüşsün sen. Buğradır o."
Uykusuz kalınca yazık kadıncağız halüsinasyon görmüştü.
"Yok Zehra Umut Beydi o"
Kulaklarıma inanamıyordum.
"Abla şu an çok şaşkınım inanasım gelmiyor."
Fatma abla uyumam için odadan çıktı. Ama aklım hala Umuttaydı.
O günün gecesi...
Uçaktan inip eve geçmiştik. Herkes dört gözle bizi kapıda karşılamıştı.
Kayınpederimin elini öptüm.
"Hoş geldin güzel gelinim."
"Sağol babacığım."
Umut un teyzesi de sımsıkı sarılmıştı. Bende onları çok özlemiştim.
"Kızım biz hasret giderdik. Emine annen uyumadı sizi bekliyor."
Umutla annesinin odasına çıktık.
İçeri girince kadın hemen yerinden doğrulmaya çalıştı.
"Güzel kızım ayaklanmış yürüyorsun."
"Evet anneciğim. Allah a şükürler olsun."
Sarılıp hasret gidermiştik. Hatta uzun bi süre hasret gidermiştik.
"Ee güzel kızım artık torun istiyorum."
Umut elini elimin üzerine koyup,
"Merak etme anne zaten bizde bebek düşünüyoruz."
Dediğiyle gözlerinin içine bakakalmıştım.
Emine annenin yanından ayrılıp odaya geçmiştik.
Amerikada odalarımız ayrıydı. Burada birlikte kalmak zorundaydık.
"Umut sen ne yapmaya çalışıyorsun.
Ne demek bebek düşünüyoruz. Anneni neden umutlandırdın?"
"Annemin halini görmedin mi? Yok anne desem kadıncağız üzülürdü."
"Bir daha sakın benim adıma konuşma. Biz yakın zamanda boşanacağız."
Gözlerimin içine sinirli bir şekilde bakıyordu.
Koltuk değneğinden destek alıp çıkmak için kapıya yöneldim.
"Zehra daha konuşmamız bitmedi!"
Duymamazlıktan gelip kapıyı açtım. Açmamla kapının kapanması bir olmuştu.
Elini kapıya yaslamıştı. Yüzümü ona dönerek konuştum.
"Dinlemek istemiyorum. Çekil teyzemin yanına gidicem."
Kolumdan sıkıca kavrayıp beni köşeye sıkıştırdı.
Koltuk değneği yere düşünce ona tutunmak zorunda kalmıştım.
"Sen ne yaptığının farkında mısın? Dinlemek istemiyorum dedim sana."
"Ne olur dinlesen. Sorun ne Seda mı?
Artık hayatımda hiç bi kadın yok. Ben seni seviyorum. Bana bi şans ver."
"Senin kafan karışmış! Senin gibi bi adam ne bilir sevmeyi.
İnanmıyorum sana. Bırak beni."
Dediklerim çok zoruna gitmiş olacak ki
koltuk değneğimi bana verip vurup kapıyı çıktı.
Ardından pencereye gittim. Arabasına binip uzaklaştı.
Beni yine bırakıp o kıza gitmişti.
Yatağın kenarına geçip oturdum.
Fatma abla Umut un gittiğini görünce yanıma gelmişti.
"Zehracım nasılsın? Kavga mı ettiniz?"
"Evet abla. Beni sevdiğini söyledi ama ona güvenemiyorum."
"Zehra ben Ahmet le konuştum.
Umut bey ne zamandır namaz kılıyor öğrendim."
"Ne zaman başlamış?"
"Sen bana anlatmıştın ya değişmek için süre istemişti..
İşte o günden sonra Ahmet ten yardım istemiş.
"Sen emin misin abla? Bende beni kazanmak için yapıyor sanmıştım.
O zaman gerçekten kendi için değişmeye çalışıyor."
"Evet Zehra zaten seni kazanmak için olsa gizli yapar mıydı?
Gözüne sokarak yapmazmıydı?
Aman Zehra aramızda sonra Ahmet te bende zor durumda kalırız."
"Yok abla merak etme. Ama şimdi nereye gitti. Ya o kıza gittiyse."
"Seni sevdiğini söyleyip o kıza mı gidecek?"
Bilmiyordum neye inanacağımı şaşırmıştım.
Hele Seda nın Umut u bırakacağına hiç inanmamıştım.
Umut
Arabada son sürat ilerliyordum.
Nereye gittiğimi bilmeden deli gibi araba kullanıyordum.
Eskiden olsa hemen içmeye giderdim.
Ama artık o pisliği ağzıma sürmüyordum.
Arabayı sağa çekip düşünmeye başladım.
Zehra dan hemen vaz mı geçecektim yoksa
onun kalbini kazanmak için elimden gelenimi yapacaktım.
Kararımı verip eve gitmeye karar verdim.
Eve gelince herkes uyumuştu. Odaya girince Zehra çoktan uyumuştu.
Başucuna geçip fısıltı şeklinde konuştum.
"Her şey senin istediğin gibi olsun Zehra."
Sonra odadaki koltuğa uzandım. Uykuya geçmem kolay olmuştu.
Zehra
Pencerede Umut un gelmesini bekliyordum.
Arabasını görünce tutunarak yatağa geçtim.
Odanın kapısı açılınca sımsıkı gözlerimi yumdum.
Sessizce hareket edip yanıma yaklaştı.
Nefesini yazmam olmasına rağmen ensemde hissediyordum.
Yavaş yavaş yaklaşıp,
"Her şey senin istediğin gibi olsun Zehra."
Deyip koltuğa uzandı. Benden kolayca vazgeçmişti.
Ona güvenmemekte haklıydım.
????????????????????????????????????????
Sabah erken uyanıp mutfağa inmiştim. Teyzem de mutfaktaydı.
"Hayırlı sabahlar Zehra.
Sabah namazı yanına uğrayacaktım rahatsız etmek istemedim."
Sabah namazına kalktığımda Umut yerinde yoktu.
Fatma ablaya sormak için gelmiştim.
"Hayırlı sabahlar teyze. Estafurullah ne rahatsızlığı gelseydin keşke."
"Yok kuzum zaten yoldan gelmiştiniz. Dinlenmen daha iyi oldu.
Umut nerde?"
"Uyuyor teyze. Kahvaltı yapalım çıkıcaz. Annemleri çok özledim."
"Aaa evet onlarda seni özledi.
Gittiğinizde bize davet et aileni hiç bi araya gelemedik."
Ben geçiştirecektim, zaten boşanıcaz ne gerek vardı ailelerin kaynaşmasına...
"Ben söylerim teyzecim."
Umut arkamdan mutfağa inmişti. Hani her şey benim istediğim gibi olacaktı.
"Canım teyzem bugün ne kadar güzelsin."
Teyzesine sarılıp iltifat etmişti.
"Umutcum eşin burdayken ne güzelliğinden bahsediyorsun.
Bak eşin kıskanabilir."
Teyzemin gözüne imalı bakmıştım.
Aramızda bir şey olmadığını çok iyi biliyordu.
"Teyzemin güzelliğini bu evde kimse geçemez."
Deyip mutfaktan çıkmıştı. Şimdi farketmiştim yüzüme bile bakmıyordu.
Galiba verdiği karar kesindi benden vazgeçmişti.
Arkasından odaya çıktım.
"Umut bugün annemlerle her şeyi konuşucam."
"Her şey derken Zehra?"
"Seninle neden evlendiğimi, evliliğimizin gerçek olmadığını
ve boşanmak istediğimizi."
Gözbebeklerimin içine o kadar derin bakmıştı ki
sanki gözlerimin rengini aklına kazımıştı.
"Olur Zehra nasıl istersen."
Nasıl ya? Hemen tamam dedi. Bi yok deseydin olmaz deseydin..
"İyi o zaman. Tamam. Yani ayrılıyoruz artık."
Saçmalamıştım ama onu bile dinlememişti.
Kahvaltı için aşağıya inmişti.
Kahvaltı boyunca başını kaldırmadan yemeğini yiyip kalkmıştı.
Yukarı çıkınca bende peşinden odaya çıktım
Odada değildi sanırım giyinme odasındaydı.
Bende hazırlanmak için dolabımı açtım.
Siyah beyaz tonlarında bi elbise seçmiştim.
Umut elbise odasından çıkınca gözlerim bi anda ona takıldı.
Siyah bi takım elbise giymişti. Genelde takım giymezdi.
Nikâhımızda da takım giymişti. O zaman dikkatimi çekmemişti.
"Şey biraz abartmamış mısın?"
"Yok Zehra neden abartı olsun ki sadece takım elbise giydim.
Hadi hazırlan seni aşağıda bekliyorum."
Bu adamın aklını okumak ne kaar imkansızdı.
Ne yapmaya çalıştığına hiç anlam veremiyordum.
Hazırlanıp aşağıya indim. Umut arabada bekliyordu.
Fatma ablanın yardımıyla arabaya bindim.
"Umut dün gece nerdeydin?"
Ahh benim bu merakım tutsana dilini Zehra. Gayet ciddi bir ses tonuyla,
"Ne önemi var Zehra biz zaten ayrılıyoruz. Bilsen ne farkedecek?"
Aldın mı cevabını Zehra. Ohh sen hakettin bunu.
"Yok bir şey farketmeyecek. Özür dilerim."
"Bundan sonra özür dileyeceğin şeyler yapma.
Geldik işte birazdan bu evlilikten kurtulacağız."
Allah ım ayrılalım diye ben zorladım.
Ama onun ağzında duyunca neden zoruma gidiyordu.
Annem arabadan inmem için kapıyı açmıştım.
"Zehram yavrum hoşgeldin.."
Birbirimize sarılıp ağlamıştık.
"Hanım bırak kızı gelir gelmez ağlattın."
Babamın anneme takılmasına gülümsemiştim.
Babam koluma girip yukarı çıkarmıştı.
"Şükürler olsun kızım seni böyle ayakta gördüm ya.."
Annem yine gözyaşlarını tutamamıştı.
"Hanım hadi çocuklar acıkmıştır. Yemeğe geçelim.
Hadi geç damat ana kız bir oldular seni soramadık."
"İyiyim baba Allah a şükür. Sizler nasılsınız?"
Umut un değişimi babamın gözünden kaçmamıştı.
"Annecim yine çok nefis yemekler yapmışsınız."
"Ne demek oğlum birtanecik kızım ve damadım var."
Canım ailem Umut u sahiplenmiştiler. Gerçeği öğrenince çok üzüleceklerdi.
Yemekten sonra anneme yardım ettim. Kahve yapıp oturma odasına geçtik.
Şimdi konuşmanın tam zamanıydı
Kahveleri dağıtıp Umut un yakınına oturdum.
"Ee anlatın bakalım kızım neler yaptınız. Her şey nasıl gidiyor?"
Derince bi nefes alıp konuşmuştum.
"Annecim bizde sizinle konuşmak istiyorduk.
Biz Umut la bi karar aldık. Biz Umutla ayrılıyoruz."
Babam elindeki kahveyi bırakıp annemin yüzüme baktı.
"Sen ne diyorsun kızım?"
"Baba bizzz..."....
Umut
Hayır olamaz
"Aşkım neden telefonlarıma bakılmıyor." -diye
Seda gelip arkadan boynuma sarılmıştı
Zehra Seda yı görünce ayağa kalktı.
"Otursana Zehra neden kalktın?"
Zehra nın konuşmasına fırsat vermeyen Seda,
Zehra nın elindeki balonları çekiştirdi.
"Aaa ne güzel balonlar."
Zehra nın elinden balonları çekip alınca iyi onu kızdırmıştı.
"Ahmet abiyi gönder ben eve gitmek istiyorum."
"Ben bırakırım Zehra. Ne gitmesi."
Ahtapot gibi kollarımı saran Seda ayağa kalkmama izin vermemişti.
"Aşkım o gitsin biz gezeriz."
Seda Zehra yı sinir etmek için elinden geleni yapıyordu.
Zehra nın gözleri kırmızı ve dolu doluydu.
"Siz gidebilirsiniz ben tek başıma beklerim."
Zehra nın bu sözü üzerine Seda koluma yapışıp
beni oradan uzaklaştırdı. Şoförü arayıp Zehra yı almasını söyledim.
Sedayı alıp kaldığı eve geçtim.
"Neden gezmedik Umut. Hemen eve geldik."
"Sus artık Seda konuşmak için geldik."
"Konuşalım bence de. Sen neden o kızla vakit geçiriyorsun."
"Sanane seni ilgilendirmez!!!"
"Nasıl ilgilendirmez! O kız senin neyin ki??"
"O kız benim karım tamam mı karım!!"
Dediğimi duyunca kahkahalarla gülmeye başladı.
"Şaşırdın heralde o senin gerçek karın değil."
"Şimdilik değil..."
"Umut sözlerine dikkat et. Ayrılırım senden."
"Durduğun kabahat.."
Ohh sonunda içimdekini söylemiştim.
Aklım yeni başıma geliyordu.
"Ayrılmam asla senden bitemez."
"Bitti Seda hemde çoktan."
Kapıyı çarpıp kendimi dışarı atmıştım.
Zehrayla bir an önce gidip konuşmam lazımdı.
Son sürat gaza basıp eve gittim. Gittiğimde Zehra odasındaydı.
"Hayırdır Zehra. Neden Fatma abla kıyafetlerini topluyo."
Fatma ablaya işaret yapıp odadan çıkardım.
"Hadi Zehra söyle neden toplanıyorsun?"
"Ailemi özledim ve sıkıldım buradan."
"Tamam ama nasıl gideceksin bekle yarın uçakla gideriz."
"Gerek yok Buğra yer ayırdı."
Bu adamın ismini duymak beni çıldırtıyordu.
Zehra nın yakınında görmeye tahammülüm yoktu.
"Zehra ben bugün seninle bir şey konuşacaktım yarım kaldı."
"Umut dinlemek istemiyorum."
"Lütfen Zehra çok önemli.."
Beni dinlememek için arkasını dönmüştü.
"Zehra başlarda sana hiç haketmeyeceğin bir şekilde davrandım.
Çok pişmanım sana bağırdığım icin seni hep yalnız bıraktığım için.."
"Artık bi önemi yok neden anlatıyorsun?"
"Var Zehra benim aklım başımda değildi.
Babam bile senin o temiz kalbini gördü ama benim görmem
zaman aldı. Şimdi hiç olmadığım kadar mutluyum.
Çunku hayatımda sen varsın. Zehra ben seni..."
"Hayır Umut sus.. Bizden olmaz. Sen ve ben çok farklıyız."
Cümlemi tamamlamama izin vermeden araya girmişti.
Ne kadar konuşmak istesemde fırsat vermemişti.
"Eğer çikarsan namazımı kılıcam."
İçim buruk odasından çıkmıştım.
Belki de haklıydı ben ona layık değildim.
Ama ondan bu kaar kolay vazgeçmek istemiyordum.
Yarın Türkiye ye dönmek için bilet almıştım.
Fatma hanım ve eşide bizimle Türkiye ye gelecekti.
Böylece Zehra nın bakımıylada yakından ilgilenen güvenilir biri olacaktı.
Zehra
Hiç olmadığım kadar sinirliydim. Aslında kendime kızıyordum.
Bi an Umutu drğiştirebileceğimi düşünmüştüm.
Ama o kızı görünce hiç şansım olmadığını anladım.
Gece sabah namazına kadar Fatma abla ile sohbet etmiştik.
"Zehracım biraz akışına bırak. Hayırlısı belki böyledir."
"Olur ablam önce namazımızı kılalım."
Abdestimizi alıp namazımızı eda ettik. Artık uykumda gelmişti.
"Fatma abla sana zahmet odamda ki su bitmiş. Getirebilir misin?"
Fatma abla odadan çıkıp su getirmeye gitmişti.
"Zehra ne gördüm biliyor musun?"
"Hayırdır abla nefes nefese kalmışsın. Suyu da getirmemişsin?"
"Ahmet namaz kılıyordu.."
Nefesini toplayıp konuşamıyordu.
"Ee biliyorum abla. Senin eşin zaten kılıyor."
"Ama Umut Beyde namaz kılıyordu."
"Ne Umut mu? Yok abla yanlış görmüşsün sen. Buğradır o."
Uykusuz kalınca yazık kadıncağız halüsinasyon görmüştü.
"Yok Zehra Umut Beydi o"
Kulaklarıma inanamıyordum.
"Abla şu an çok şaşkınım inanasım gelmiyor."
Fatma abla uyumam için odadan çıktı. Ama aklım hala Umuttaydı.
O günün gecesi...
Uçaktan inip eve geçmiştik. Herkes dört gözle bizi kapıda karşılamıştı.
Kayınpederimin elini öptüm.
"Hoş geldin güzel gelinim."
"Sağol babacığım."
Umut un teyzesi de sımsıkı sarılmıştı. Bende onları çok özlemiştim.
"Kızım biz hasret giderdik. Emine annen uyumadı sizi bekliyor."
Umutla annesinin odasına çıktık.
İçeri girince kadın hemen yerinden doğrulmaya çalıştı.
"Güzel kızım ayaklanmış yürüyorsun."
"Evet anneciğim. Allah a şükürler olsun."
Sarılıp hasret gidermiştik. Hatta uzun bi süre hasret gidermiştik.
"Ee güzel kızım artık torun istiyorum."
Umut elini elimin üzerine koyup,
"Merak etme anne zaten bizde bebek düşünüyoruz."
Dediğiyle gözlerinin içine bakakalmıştım.
Emine annenin yanından ayrılıp odaya geçmiştik.
Amerikada odalarımız ayrıydı. Burada birlikte kalmak zorundaydık.
"Umut sen ne yapmaya çalışıyorsun.
Ne demek bebek düşünüyoruz. Anneni neden umutlandırdın?"
"Annemin halini görmedin mi? Yok anne desem kadıncağız üzülürdü."
"Bir daha sakın benim adıma konuşma. Biz yakın zamanda boşanacağız."
Gözlerimin içine sinirli bir şekilde bakıyordu.
Koltuk değneğinden destek alıp çıkmak için kapıya yöneldim.
"Zehra daha konuşmamız bitmedi!"
Duymamazlıktan gelip kapıyı açtım. Açmamla kapının kapanması bir olmuştu.
Elini kapıya yaslamıştı. Yüzümü ona dönerek konuştum.
"Dinlemek istemiyorum. Çekil teyzemin yanına gidicem."
Kolumdan sıkıca kavrayıp beni köşeye sıkıştırdı.
Koltuk değneği yere düşünce ona tutunmak zorunda kalmıştım.
"Sen ne yaptığının farkında mısın? Dinlemek istemiyorum dedim sana."
"Ne olur dinlesen. Sorun ne Seda mı?
Artık hayatımda hiç bi kadın yok. Ben seni seviyorum. Bana bi şans ver."
"Senin kafan karışmış! Senin gibi bi adam ne bilir sevmeyi.
İnanmıyorum sana. Bırak beni."
Dediklerim çok zoruna gitmiş olacak ki
koltuk değneğimi bana verip vurup kapıyı çıktı.
Ardından pencereye gittim. Arabasına binip uzaklaştı.
Beni yine bırakıp o kıza gitmişti.
Yatağın kenarına geçip oturdum.
Fatma abla Umut un gittiğini görünce yanıma gelmişti.
"Zehracım nasılsın? Kavga mı ettiniz?"
"Evet abla. Beni sevdiğini söyledi ama ona güvenemiyorum."
"Zehra ben Ahmet le konuştum.
Umut bey ne zamandır namaz kılıyor öğrendim."
"Ne zaman başlamış?"
"Sen bana anlatmıştın ya değişmek için süre istemişti..
İşte o günden sonra Ahmet ten yardım istemiş.
"Sen emin misin abla? Bende beni kazanmak için yapıyor sanmıştım.
O zaman gerçekten kendi için değişmeye çalışıyor."
"Evet Zehra zaten seni kazanmak için olsa gizli yapar mıydı?
Gözüne sokarak yapmazmıydı?
Aman Zehra aramızda sonra Ahmet te bende zor durumda kalırız."
"Yok abla merak etme. Ama şimdi nereye gitti. Ya o kıza gittiyse."
"Seni sevdiğini söyleyip o kıza mı gidecek?"
Bilmiyordum neye inanacağımı şaşırmıştım.
Hele Seda nın Umut u bırakacağına hiç inanmamıştım.
Umut
Arabada son sürat ilerliyordum.
Nereye gittiğimi bilmeden deli gibi araba kullanıyordum.
Eskiden olsa hemen içmeye giderdim.
Ama artık o pisliği ağzıma sürmüyordum.
Arabayı sağa çekip düşünmeye başladım.
Zehra dan hemen vaz mı geçecektim yoksa
onun kalbini kazanmak için elimden gelenimi yapacaktım.
Kararımı verip eve gitmeye karar verdim.
Eve gelince herkes uyumuştu. Odaya girince Zehra çoktan uyumuştu.
Başucuna geçip fısıltı şeklinde konuştum.
"Her şey senin istediğin gibi olsun Zehra."
Sonra odadaki koltuğa uzandım. Uykuya geçmem kolay olmuştu.
Zehra
Pencerede Umut un gelmesini bekliyordum.
Arabasını görünce tutunarak yatağa geçtim.
Odanın kapısı açılınca sımsıkı gözlerimi yumdum.
Sessizce hareket edip yanıma yaklaştı.
Nefesini yazmam olmasına rağmen ensemde hissediyordum.
Yavaş yavaş yaklaşıp,
"Her şey senin istediğin gibi olsun Zehra."
Deyip koltuğa uzandı. Benden kolayca vazgeçmişti.
Ona güvenmemekte haklıydım.
????????????????????????????????????????
Sabah erken uyanıp mutfağa inmiştim. Teyzem de mutfaktaydı.
"Hayırlı sabahlar Zehra.
Sabah namazı yanına uğrayacaktım rahatsız etmek istemedim."
Sabah namazına kalktığımda Umut yerinde yoktu.
Fatma ablaya sormak için gelmiştim.
"Hayırlı sabahlar teyze. Estafurullah ne rahatsızlığı gelseydin keşke."
"Yok kuzum zaten yoldan gelmiştiniz. Dinlenmen daha iyi oldu.
Umut nerde?"
"Uyuyor teyze. Kahvaltı yapalım çıkıcaz. Annemleri çok özledim."
"Aaa evet onlarda seni özledi.
Gittiğinizde bize davet et aileni hiç bi araya gelemedik."
Ben geçiştirecektim, zaten boşanıcaz ne gerek vardı ailelerin kaynaşmasına...
"Ben söylerim teyzecim."
Umut arkamdan mutfağa inmişti. Hani her şey benim istediğim gibi olacaktı.
"Canım teyzem bugün ne kadar güzelsin."
Teyzesine sarılıp iltifat etmişti.
"Umutcum eşin burdayken ne güzelliğinden bahsediyorsun.
Bak eşin kıskanabilir."
Teyzemin gözüne imalı bakmıştım.
Aramızda bir şey olmadığını çok iyi biliyordu.
"Teyzemin güzelliğini bu evde kimse geçemez."
Deyip mutfaktan çıkmıştı. Şimdi farketmiştim yüzüme bile bakmıyordu.
Galiba verdiği karar kesindi benden vazgeçmişti.
Arkasından odaya çıktım.
"Umut bugün annemlerle her şeyi konuşucam."
"Her şey derken Zehra?"
"Seninle neden evlendiğimi, evliliğimizin gerçek olmadığını
ve boşanmak istediğimizi."
Gözbebeklerimin içine o kadar derin bakmıştı ki
sanki gözlerimin rengini aklına kazımıştı.
"Olur Zehra nasıl istersen."
Nasıl ya? Hemen tamam dedi. Bi yok deseydin olmaz deseydin..
"İyi o zaman. Tamam. Yani ayrılıyoruz artık."
Saçmalamıştım ama onu bile dinlememişti.
Kahvaltı için aşağıya inmişti.
Kahvaltı boyunca başını kaldırmadan yemeğini yiyip kalkmıştı.
Yukarı çıkınca bende peşinden odaya çıktım
Odada değildi sanırım giyinme odasındaydı.
Bende hazırlanmak için dolabımı açtım.
Siyah beyaz tonlarında bi elbise seçmiştim.
Umut elbise odasından çıkınca gözlerim bi anda ona takıldı.
Siyah bi takım elbise giymişti. Genelde takım giymezdi.
Nikâhımızda da takım giymişti. O zaman dikkatimi çekmemişti.
"Şey biraz abartmamış mısın?"
"Yok Zehra neden abartı olsun ki sadece takım elbise giydim.
Hadi hazırlan seni aşağıda bekliyorum."
Bu adamın aklını okumak ne kaar imkansızdı.
Ne yapmaya çalıştığına hiç anlam veremiyordum.
Hazırlanıp aşağıya indim. Umut arabada bekliyordu.
Fatma ablanın yardımıyla arabaya bindim.
"Umut dün gece nerdeydin?"
Ahh benim bu merakım tutsana dilini Zehra. Gayet ciddi bir ses tonuyla,
"Ne önemi var Zehra biz zaten ayrılıyoruz. Bilsen ne farkedecek?"
Aldın mı cevabını Zehra. Ohh sen hakettin bunu.
"Yok bir şey farketmeyecek. Özür dilerim."
"Bundan sonra özür dileyeceğin şeyler yapma.
Geldik işte birazdan bu evlilikten kurtulacağız."
Allah ım ayrılalım diye ben zorladım.
Ama onun ağzında duyunca neden zoruma gidiyordu.
Annem arabadan inmem için kapıyı açmıştım.
"Zehram yavrum hoşgeldin.."
Birbirimize sarılıp ağlamıştık.
"Hanım bırak kızı gelir gelmez ağlattın."
Babamın anneme takılmasına gülümsemiştim.
Babam koluma girip yukarı çıkarmıştı.
"Şükürler olsun kızım seni böyle ayakta gördüm ya.."
Annem yine gözyaşlarını tutamamıştı.
"Hanım hadi çocuklar acıkmıştır. Yemeğe geçelim.
Hadi geç damat ana kız bir oldular seni soramadık."
"İyiyim baba Allah a şükür. Sizler nasılsınız?"
Umut un değişimi babamın gözünden kaçmamıştı.
"Annecim yine çok nefis yemekler yapmışsınız."
"Ne demek oğlum birtanecik kızım ve damadım var."
Canım ailem Umut u sahiplenmiştiler. Gerçeği öğrenince çok üzüleceklerdi.
Yemekten sonra anneme yardım ettim. Kahve yapıp oturma odasına geçtik.
Şimdi konuşmanın tam zamanıydı
Kahveleri dağıtıp Umut un yakınına oturdum.
"Ee anlatın bakalım kızım neler yaptınız. Her şey nasıl gidiyor?"
Derince bi nefes alıp konuşmuştum.
"Annecim bizde sizinle konuşmak istiyorduk.
Biz Umut la bi karar aldık. Biz Umutla ayrılıyoruz."
Babam elindeki kahveyi bırakıp annemin yüzüme baktı.
"Sen ne diyorsun kızım?"
"Baba bizzz..."....
Müəllif :Buket Emlik
