Niyə? Niyə yaxşılar? Niyə öz halında yaşıyan, kiçicik xəyalları olan, balaca ümidlərlə yaşayanlar? Niyə hech kimin qəlbini qırmayanlar? Niyə bir parça quru çörək bir stəkan isti çayla, qırıq bir ümidlə, dənizə xəyallarını yollayanlar, saatlarla fikrə gedənlər? Niyə həmişə aldadılan, tərk edilən, ama yenədə haqqımı halal etdim deyənlər? Niyə axı.!? Niyə? Onların, bizim, sənin, mənim günahımız nədir?☆
☆Gələcəyə hər kəs ümidlə baxar. Nə isə dəyişəcək, oxuyacam, işləyəcəm, ailə quracam. Daha nələər, nələər vardır gələcəyə dair hər birimizin xəyallarında, arzularında. Bəs siz hech keçmişə ümidlə baxdınızmı? Bəlkə bir daha yaşayaram deyə o günlər haqqında xəyallar qurdunuzmu? Mən qurdum...
Mənmi? Yıxılmadım! Çünki, hər gecə başımı yastığa qoyanda, kaşki bu yalanı deməsəydim, kaşki bu haqsızlığı etməsəydim deyə məni narahat edən bir vicdanım yoxdur. Unutma! Vicdanlı bir qəlbi ruhdan sən deyil, yalnızca Allah ayıra bilər. Əxlaqi xarakterinədə diqqət elə. Bil ki, hər kəs verdiyi sözə şərəfi və əxlaqi xarakteri qədər sadiqdir.☆
☆Mənə yaxşı bax. Və məni əsla unutma. Canını yandırdığın, qəlbinə od basdığın, xəyallarını yıxdığın insanam mən.! İsdədiyin günü isdədiyinlə kechir. Ancaq unutma. Bunun qiyaməti var. Hesab günü mənimləsən inşAllah...
